Ardán Polaitíochta

Is toradh díreach ar bheartas an Rial­tais an éige­andáil tithíochta atá againn. Ní timp­iste éigin nó ‘gníomh Dé’ é. Is é an toradh díreach agus an t‑aon toradh féideartha é ar rogha shoiléir Rial­tais – is é an rogha sin gan tithíocht phoiblí a thógáil.

Is é bunús an rogha seo ná an idé-eolaíocht Thatcherite, ag dul siar go dtí na 1980idí luatha, chun an bun­ri­ach­tanas daon­na a chóireáil agus an ceart chun díon a fháil mar ear­ra brabúis, fiú mar shó, beag beann ar na hiarmhairtí daon­na. Ó shin i lei­th tá gach páirtí den Rial­tas tar éis dul isteach sa idé-eolaíocht seo chomh mór sin go bhfuil údaráis áitiúla cior­raithe faoina gcumas tógála tithe agus na scilean­na agus na hacmhain­ní chun fíor-thithíocht phoiblí a tháirgeadh agus a chothab­háil. Ina áit sin tá an leas poiblí seo tréigthe acu go hiom­lán d’earnáil phríob­háideach éagsúil ‘ar bhrabús’ nach bhfuil aon imní ar bith uirthi maid­ir le leas coiteann ná le riach­tanais shóisial­ta.

De bharr na mblianta den idé-eolaíocht fhoir­c­neach seo den eite dheis níl ach stoc beag tithíochta poiblí fágtha. Idir an dá linn tá glún­ta de dhaoine óga ann anois nach bhfuil súil acu lena dteach féin a bhei­th acu níos mó ná brionglóid mhór atá acu sna 20í, 30idí agus fiú 40idí agus iad ag maireachtáil saol ais­teach ag brath ar thui­smitheoirí nó ar theagh­lach eile nuair ba chóir dóibh a bhei­th i gcean­nas. saol­ta neamh­spleácha. Tá go leor iarmhairtí ais­teacha agus míd­haon­na eile ag an idé-eolaíocht seo:

• Lánúineacha scartha agus colscartha ial­lach a chur le chéile
• ‘Couch­surf­ing’ agus cultúr de spleáchas tí forfhei­dhmithe
• Cuirtear ial­lach ar dhaoine uaire­an­ta a chaitheamh óna gcuid oibre le hiarmhairtí trom­chúiseacha sláinte agus comhshaoil
• Leib­héil uafásacha eas­pa dídine, lena n‑áirítear eas­pa dídine leanaí, saol­ta míd­haon­na agus coin­níol­lacha maireachtála míd­haon­na ar neamhréir le sochaí shib­hial­ta a fhorchur

Tá clár ollmhór tógála tithe táb­hairne ag teast­áil ó Éirinn a sholáthraíonn iomaíocht don earnáil phríob­háideach éagsúil maid­ir le soláthar tithe. Bei­dh na dé-iarmhairtí riach­tanacha aige seo ó thaobh soláthar a mhéadú agus costais a laghdú, rud a mhaolóidh an éige­andáil tithíochta. Go lár­nach, agus trí údaráis áitiúla, d’fheicfeadh clár soláthair tithe táb­hairne cúram ár muin­tire agus caitheamh aim­sire na bpobal fei­dhme bríomhar a chuirtear os cionn mhún­la tithíochta teipthe an lae inniu atá bunaithe go hiom­lán ar bhrabús agus idé-eolaíocht Thatcherite.

Ar fud na hEo­r­pa is féidir, agus is minic a dhéan­tar, dea-bheartas sláinte poiblí a bhaint amach le sam­plaí cosúil le Vín go háirithe ag cruthú gur mún­la ar féidir linn a bhei­th ag dréim léi. Ní mór dúinn an idé-eolaíocht deighilte a bhaint as tithíocht agus tithíocht phoiblí a thógáil anois. Níl aon rud eile in ann dul i ngle­ic leis an éige­andáil.

Moth­aíonn go leor daoine agus teagh­laigh atá ag obair nach bhfuil a dtu­arastal ag teacht suas le costais mhaireachtála, boilsciú, cíos agus pragh­san­na réadmhaoine agus costais fuin­nimh agus iom­pair atá ag dul i méid. Maid­ir le cear­ta oib­rithe is cúlb­há í Éire i gcom­paráid le tíortha eile an AE mar an Ghear­máin, an Fhrainc, an Bheilg, an Ísiltír agus an Spáinn. Ceadaíonn roin­nt stát de na Stáit Aon­taithe, fiú, an saghas oib­rithe margála cear­ta a diúl­taíodh do go leor oib­rithe Éire­an­nacha. Déanann an Bhreatain Tho­raí foráil do chear­ta cómhargála ar fud na hearnála príob­háidí ansin.

Ach ní in Éirinn!

I gcás inar féidir le hoib­rithe teacht le chéile go dleathach ar fud na hEo­r­pa, agus fiú san earnáil phoiblí anseo, tá siad in ann a n‑ioncam agus a slite beat­ha a cho­saint ar bhealach níos éifeach­taí. Ach diúl­taítear go ais­teach do go leor oib­rithe anseo na bunc­hear­ta seo. Mar tho­radh air seo bíonn obair neamhb­hua­na, pá íseal, ‘bochtaineacht san obair’ agus drochíde agus fulaingt ar fud mhar­gadh an tsaothair.

Thug mé cuairt ar Phar­laimint na hEo­r­pa le déanaí agus chuaigh mé ar cam­chuairt. I measc na saincheis­tean­na ar fad a dtu­gann an Phar­laimint aghaidh orthu a leag­tar béim ar an turas, ní luaitear cear­ta oib­rithe in áit ar bith. I measc gairmeacha uile na bhFeisirí atá liostaithe, ní chuirtear béim ar Cheard­chu­man­naí ar bith mar Phar­laimint. Ní chrei­dim gur thug aon FPE Éire­an­nach aghaidh ar chear­ta uafásacha oib­rithe Éire­an­nacha de réir caighdeáin an AE sa téar­ma cúig bliana roimhe sin. Tá sé seo míc­heart agus ní mór dul i ngle­ic leis go práin­neach.

Agus fós féin tá an tAon­tas Eor­pach ag iar­raidh ról na cómhargála a mhéadú ar fud na mór-roinne. Tá Éire ag seasamh in aghaidh. Mar d’Fheisire Eor­pach do Bhaile Átha Cliath bei­dh mé i m’ionadaí bródúil as oib­rithe na hÉire­ann ag cur béime ar a ‘cear­ta ar iar­raidh’ do Phar­laimint na hEo­r­pa agus, ag an am céan­na, leag­faidh mé chun sun­tais in Éirinn conas is gá dul chun cinn i gcear­ta oib­rithe Eor­pacha a dhaing­niú agus a chur i bhfei­dhm go hiom­lán in Éirinn gan a thuil­leadh. moill, pre­var­i­ca­tion nó lei­th­scéal.

Tá sé in am ag FPE Éire­an­nach aghaidh a thab­hairt ar an gceist seo thar ceann oib­rithe na hÉire­ann agus tá an taithí agus an t‑eolas agam chun é sin a dhéanamh ar do shon.

Téacs le teacht

Mar mharthanóir ailse, agus ar chúisean­na teagh­laigh freisin, tá an-eolach agam ar ár gcóras cúram sláinte. Is córas mífhei­dhmiúil é atá lán de chúramóirí dícheal­lacha dío­graiseacha a dhéileálann le fad­hban­na nach bhfuil déan­ta acu chomh maith agus is féidir. Arís eile tá gen­e­sis an mhífhei­dhm idé-eolaíoch. Is léir an leigheas agus tá sé sain­or­daithe cheana féin ag muin­tir na hÉire­ann.

Táimid tar éis vótáil ar son, agus geall­ta, córas cúram sláinte sraithe amháin saor in aisce ag an bpointe úsáide agus a sheachad­tar bunaithe ar riach­tanais chúram sláinte amháin agus gan aon fhachtóir eile. Níor cheart go mbeadh aon duine ag fáil bháis, nó ag fanacht tinn, mar gheall ar an eas­pa cúram sláinte a bheadh ​​ar fáil dóibh dá mbeadh níos mó air­gid nó árachas sláinte príob­háideach acu. Is graostacht é. Tá an t‑athchóiriú bunúsach atá ag teast­áil inár gcóras geall­ta ag na páir­tithe go léir go fóill nach bhfuil seachad­ta. Is sárú sun­tasach é seo ar a mandáid ó na daoine a thogh iad.

Ní mór tús áite a thab­hairt do ‘Sláin­te­care’ agus é a sheachadadh ar bhonn tras­pháirtí dúinn go léir. Tá sláinte ár muin­tire ró-tháb­hachtach le bhei­th faoi réir na n‑uathbhásanna a bhaineann leis an bpo­laitíocht nó le sprea­gadh brabúis míchuí a chin­neann, uaire­an­ta, cé a mhaire­ann agus cé a fhaigheann bás bunaithe ar cé chomh maith is atá daoine. Caith­fidh sé seo stopadh.

Is toradh díreach ar bheartas an Rial­tais an éige­andáil tithíochta atá againn. Ní timp­iste éigin nó ‘gníomh Dé’ é. Is é an toradh díreach agus an t‑aon toradh féideartha é ar rogha shoiléir Rial­tais – is é an rogha sin gan tithíocht phoiblí a thógáil.

Is é bunús an rogha seo ná an idé-eolaíocht Thatcherite, ag dul siar go dtí na 1980idí luatha, chun an bun­ri­ach­tanas daon­na a chóireáil agus an ceart chun díon a fháil mar ear­ra brabúis, fiú mar shó, beag beann ar na hiarmhairtí daon­na. Ó shin i lei­th tá gach páirtí den Rial­tas tar éis dul isteach sa idé-eolaíocht seo chomh mór sin go bhfuil údaráis áitiúla cior­raithe faoina gcumas tógála tithe agus na scilean­na agus na hacmhain­ní chun fíor-thithíocht phoiblí a tháirgeadh agus a chothab­háil. Ina áit sin tá an leas poiblí seo tréigthe acu go hiom­lán d’earnáil phríob­háideach éagsúil ‘ar bhrabús’ nach bhfuil aon imní ar bith uirthi maid­ir le leas coiteann ná le riach­tanais shóisial­ta.

De bharr na mblianta den idé-eolaíocht fhoir­c­neach seo den eite dheis níl ach stoc beag tithíochta poiblí fágtha. Idir an dá linn tá glún­ta de dhaoine óga ann anois nach bhfuil súil acu lena dteach féin a bhei­th acu níos mó ná brionglóid mhór atá acu sna 20í, 30idí agus fiú 40idí agus iad ag maireachtáil saol ais­teach ag brath ar thui­smitheoirí nó ar theagh­lach eile nuair ba chóir dóibh a bhei­th i gcean­nas. saol­ta neamh­spleácha. Tá go leor iarmhairtí ais­teacha agus míd­haon­na eile ag an idé-eolaíocht seo:

• Lánúineacha scartha agus colscartha ial­lach a chur le chéile
• ‘Couch­surf­ing’ agus cultúr de spleáchas tí forfhei­dhmithe
• Cuirtear ial­lach ar dhaoine uaire­an­ta a chaitheamh óna gcuid oibre le hiarmhairtí trom­chúiseacha sláinte agus comhshaoil
• Leib­héil uafásacha eas­pa dídine, lena n‑áirítear eas­pa dídine leanaí, saol­ta míd­haon­na agus coin­níol­lacha maireachtála míd­haon­na ar neamhréir le sochaí shib­hial­ta a fhorchur

Tá clár ollmhór tógála tithe táb­hairne ag teast­áil ó Éirinn a sholáthraíonn iomaíocht don earnáil phríob­háideach éagsúil maid­ir le soláthar tithe. Bei­dh na dé-iarmhairtí riach­tanacha aige seo ó thaobh soláthar a mhéadú agus costais a laghdú, rud a mhaolóidh an éige­andáil tithíochta. Go lár­nach, agus trí údaráis áitiúla, d’fheicfeadh clár soláthair tithe táb­hairne cúram ár muin­tire agus caitheamh aim­sire na bpobal fei­dhme bríomhar a chuirtear os cionn mhún­la tithíochta teipthe an lae inniu atá bunaithe go hiom­lán ar bhrabús agus idé-eolaíocht Thatcherite.

Ar fud na hEo­r­pa is féidir, agus is minic a dhéan­tar, dea-bheartas sláinte poiblí a bhaint amach le sam­plaí cosúil le Vín go háirithe ag cruthú gur mún­la ar féidir linn a bhei­th ag dréim léi. Ní mór dúinn an idé-eolaíocht deighilte a bhaint as tithíocht agus tithíocht phoiblí a thógáil anois. Níl aon rud eile in ann dul i ngle­ic leis an éige­andáil.

Moth­aíonn go leor daoine agus teagh­laigh atá ag obair nach bhfuil a dtu­arastal ag teacht suas le costais mhaireachtála, boilsciú, cíos agus pragh­san­na réadmhaoine agus costais fuin­nimh agus iom­pair atá ag dul i méid. Maid­ir le cear­ta oib­rithe is cúlb­há í Éire i gcom­paráid le tíortha eile an AE mar an Ghear­máin, an Fhrainc, an Bheilg, an Ísiltír agus an Spáinn. Ceadaíonn roin­nt stát de na Stáit Aon­taithe, fiú, an saghas oib­rithe margála cear­ta a diúl­taíodh do go leor oib­rithe Éire­an­nacha. Déanann an Bhreatain Tho­raí foráil do chear­ta cómhargála ar fud na hearnála príob­háidí ansin.

Ach ní in Éirinn!

I gcás inar féidir le hoib­rithe teacht le chéile go dleathach ar fud na hEo­r­pa, agus fiú san earnáil phoiblí anseo, tá siad in ann a n‑ioncam agus a slite beat­ha a cho­saint ar bhealach níos éifeach­taí. Ach diúl­taítear go ais­teach do go leor oib­rithe anseo na bunc­hear­ta seo. Mar tho­radh air seo bíonn obair neamhb­hua­na, pá íseal, ‘bochtaineacht san obair’ agus drochíde agus fulaingt ar fud mhar­gadh an tsaothair.

Thug mé cuairt ar Phar­laimint na hEo­r­pa le déanaí agus chuaigh mé ar cam­chuairt. I measc na saincheis­tean­na ar fad a dtu­gann an Phar­laimint aghaidh orthu a leag­tar béim ar an turas, ní luaitear cear­ta oib­rithe in áit ar bith. I measc gairmeacha uile na bhFeisirí atá liostaithe, ní chuirtear béim ar Cheard­chu­man­naí ar bith mar Phar­laimint. Ní chrei­dim gur thug aon FPE Éire­an­nach aghaidh ar chear­ta uafásacha oib­rithe Éire­an­nacha de réir caighdeáin an AE sa téar­ma cúig bliana roimhe sin. Tá sé seo míc­heart agus ní mór dul i ngle­ic leis go práin­neach.

Agus fós féin tá an tAon­tas Eor­pach ag iar­raidh ról na cómhargála a mhéadú ar fud na mór-roinne. Tá Éire ag seasamh in aghaidh. Mar d’Fheisire Eor­pach do Bhaile Átha Cliath bei­dh mé i m’ionadaí bródúil as oib­rithe na hÉire­ann ag cur béime ar a ‘cear­ta ar iar­raidh’ do Phar­laimint na hEo­r­pa agus, ag an am céan­na, leag­faidh mé chun sun­tais in Éirinn conas is gá dul chun cinn i gcear­ta oib­rithe Eor­pacha a dhaing­niú agus a chur i bhfei­dhm go hiom­lán in Éirinn gan a thuil­leadh. moill, pre­var­i­ca­tion nó lei­th­scéal.

Tá sé in am ag FPE Éire­an­nach aghaidh a thab­hairt ar an gceist seo thar ceann oib­rithe na hÉire­ann agus tá an taithí agus an t‑eolas agam chun é sin a dhéanamh ar do shon.

Téacs le teacht

Mar mharthanóir ailse, agus ar chúisean­na teagh­laigh freisin, tá an-eolach agam ar ár gcóras cúram sláinte. Is córas mífhei­dhmiúil é atá lán de chúramóirí dícheal­lacha dío­graiseacha a dhéileálann le fad­hban­na nach bhfuil déan­ta acu chomh maith agus is féidir. Arís eile tá gen­e­sis an mhífhei­dhm idé-eolaíoch. Is léir an leigheas agus tá sé sain­or­daithe cheana féin ag muin­tir na hÉire­ann.

Táimid tar éis vótáil ar son, agus geall­ta, córas cúram sláinte sraithe amháin saor in aisce ag an bpointe úsáide agus a sheachad­tar bunaithe ar riach­tanais chúram sláinte amháin agus gan aon fhachtóir eile. Níor cheart go mbeadh aon duine ag fáil bháis, nó ag fanacht tinn, mar gheall ar an eas­pa cúram sláinte a bheadh ​​ar fáil dóibh dá mbeadh níos mó air­gid nó árachas sláinte príob­háideach acu. Is graostacht é. Tá an t‑athchóiriú bunúsach atá ag teast­áil inár gcóras geall­ta ag na páir­tithe go léir go fóill nach bhfuil seachad­ta. Is sárú sun­tasach é seo ar a mandáid ó na daoine a thogh iad.

Ní mór tús áite a thab­hairt do ‘Sláin­te­care’ agus é a sheachadadh ar bhonn tras­pháirtí dúinn go léir. Tá sláinte ár muin­tire ró-tháb­hachtach le bhei­th faoi réir na n‑uathbhásanna a bhaineann leis an bpo­laitíocht nó le sprea­gadh brabúis míchuí a chin­neann, uaire­an­ta, cé a mhaire­ann agus cé a fhaigheann bás bunaithe ar cé chomh maith is atá daoine. Caith­fidh sé seo stopadh.